8.CZYM JEST I NA CZYM POLEGA DOSTOSOWANIE WYMAGAŃ DO POTRZEB EDUKACYJNYCH
I MOŻLIWOŚCI UCZNIA?
Dostosowanie wymagań do potrzeb edukacyjnych i możliwości ucznia jest jedną z form wsparcia uczniów przejawiających trudności w nauce. W opiniach poradni psychologiczno- pedagogicznych, wśród zaleceń do pracy z uczniem, często można spotkać tę formę pomocy.
Wymagania edukacyjne to oczekiwane przez nauczyciela osiągnięcia ucznia (wiedza i umiejętności), niezbędne do uzyskania poszczególnych śródrocznych i rocznych ocen klasyfikacyjnych, sformułowane w oparciu o realizowany przez nauczyciela program nauczania oraz treści podstawy programowej.
Celem dostosowania wymagań jest wyrównanie szans edukacyjnych uczniów oraz zapobieganie wtórnym problemom emocjonalno-motywacyjnym, związanym z niepowodzeniami szkolnymi.
Dostosowanie wymagań uzależnione jest od specyfiki przejawianych przez ucznia trudności oraz stopnia ich zaawansowania. Nie jest ono związane z ograniczeniem wymagań, ale ze stopniem ich opanowania (wskaźnikiem stopnia opanowania poszczególnych wymagań- określonej wiedzy i umiejętności- są uzyskiwane przez ucznia oceny).
Na czym zatem polega dostosowanie wymagań do potrzeb edukacyjnych i możliwości ucznia?
Dostosowanie polega na modyfikacji procesu edukacyjnego w taki sposób, który umożliwi uczniom sprostanie stawianym mu wymaganiom.
Dostosowanie wymagań obejmuje następujące obszary:
– zewnętrzną organizację procesu kształcenia- lokalizacja ucznia w klasie (np. siedzenie w pierwszej ławce lub w pobliżu nauczyciela, zapewnienie dostępu do słowników, czy urządzeń wspierających pracę podczas zajęć lekcyjnych, szczególnie np. w przypadku dzieci niedosłyszących, niedowidzących;
– warunki procesu edukacyjnego- zasady pracy (np. zasada świadomej aktywności uczniów, poglądowości, przystępności, samodzielności, łączenia teorii z praktyką, itd.), metody i formy pracy z uczniami, środki dydaktyczne, treści nauczania;
– warunki sprawdzania poziomu wiedzy i umiejętności- metody i formy sprawdzania, kryteria oceniania.
Jakie sposoby dostosowania wymagań stosuje się w codziennej praktyce?
Osobom, które nie są związane bezpośrednio z procesem nauczania, konkretne sposoby dostosowania mogą wydać się zbyt proste czy wręcz banalne. W odniesieniu do uczniów przejawiających różne trudności w nauce, mają one ogromne znaczenie. Wśród tych sposobów można wymienić m.in.: pozwolenie uczniowi na pisanie w zeszycie o formacie A4, udzielanie dodatkowych instrukcji do zadań czy ćwiczeń, kontrolowanie rozumienia poleceń czy treści zadań, stosowanie specjalnej organizacji dyktand, wdrażanie do autokorekty błędów, ocenianie prac pisemnych pod katem merytorycznym (styl, kompozycja, wiadomości) szczególnie w przypadku uczniów dyslektycznych, mobilizowanie ucznia do wykonania określonego zadania poprzez kontrolowanie jego pracy nad zadaniem, stosowanie strategii pomagających w selekcjonowaniu odbieranych przez ucznia bodźców, wydłużenie czasu na sprawdzianach, kartkówkach, testach, umożliwienie zaliczenia sprawdzianów, testów w formie ustnej, pozwolenie uczniom- tzw. słuchowcom, na wysłuchanie nagrań lektur (audiobooki), stosowanie podczas odpowiedzi ucznia pytań naprowadzających, uwzględnianie wolnego tempa pisania. Podane przykłady dostosowania wymagań do potrzeb edukacyjnych i możliwości ucznia nie wyczerpują całej ich listy.
Dostosowanie wymagań do potrzeb i możliwości ucznia ma sens wtedy, gdy uczeń wyraża wolę i chęci do pokonania lub całkowitego wyeliminowania trudności w nauce oraz gdy otrzymuje wsparcie ze strony rodziców (motywowanie do nauki, pomoc w odrabianiu zadania ale nie wyręczanie, zachęcanie do korzystania z różnych źródeł informacji, zachęcanie do udziału w zajęciach dodatkowych, do konsultacji z nauczycielem przedmiotu, współpraca rodzica z nauczycielami, okazywanie zainteresowania problemami dziecka).
DOSTOSOWANIE WYMAGAŃ DO POTRZEB EDUKACYJNYCH I MOŻLIWOŚCI DZIECKA NIE ZWALNIA GO Z PRACY NA LEKCJI CZY W DOMU; NIE ZWALNIA GO Z ODRABIANIA ZADAŃ DOMOWYCH CZY DODATKOWEJ AKTYWNOŚCI.
**********************************************************************************************************
7. ZABAWA NAUKĄ, CZYLI JAK SIĘ UCZYĆ?
Drugi semestr nauki ruszył już pełną parą. Oceny uzyskane na koniec pierwszego semestru z poszczególnych przedmiotów są swego rodzaju wskazówką; pokazują, nad czym jeszcze należy popracować, co powtórzyć i utrwalić, czego jeszcze się douczyć lub co można udoskonalić.
Kiedyś dorośli często powtarzali dzieciom „Ucz się, ucz, bo nauka to potęgi klucz”. Mając wiedzę i różne umiejętności, łatwiej jest zrozumieć świat i zachodzące w nim zjawiska, zmiany, łatwiej jest zachować własne zdanie, lepiej można zorganizować sobie swoją karierę zawodową i ogólnie przyszłość.
Zapraszam do zapoznania się z prezentacją, która przypomni Wam rożne sposoby ułatwiające naukę.
ZABAWA NAUKĄ, CZYLI JAK SIĘ UCZYĆ EFEKTYWNIE
*************************************************************************************************************
6. JAK BYĆ ŚWIADOMYM KONSUMENTEM?
Nie ulega wątpliwości fakt, iż właściwa dieta jest jednym z filarów naszego zdrowia- nie tylko fizycznego, ale także psychicznego. „Świat spożywczy” oferuje nam dziś bardzo wiele produktów do jedzenia czy picia, „świat reklam” zachęca do ich nabywania i spożywania. Czy jednak wszystkie proponowane artykuły spożywcze służą naszemu zdrowiu? Nie mając tej pewności, powinniśmy mądrze wybierać to, co chcemy zjeść czy wypić. W naszych wyborach mogą pomóc nam etykiety znajdujące się na produktach lub informacja udzielona przez ekspedientkę. Warto też poszukiwać innych rozwiązań, które wzbogacą naszą wiedzę o nabywanych artykułach spożywczych. Zapraszam do zapoznania się z prezentacją- „Jak być świadomym konsumentem?”
************************************************************************************************************
5. TRZYMAJ FORMĘ!
Po raz kolejny uczestniczymy w Ogólnopolskim Programie Edukacyjnym „Trzymaj Formę!” Jest to inicjatywa, która propaguje zdrowy styl życia, kładąc nacisk na zbilansowane odżywianie oraz regularną aktywność fizyczną. Twórcy materiałów edukacyjnych programu „Trzymaj formę!” zwracają uwagę na to, co powinniśmy uwzględnić w planowaniu zdrowego odżywiania:
– jedzenie warzyw i owoców (powinny one stanowić połowę tego, co jemy),
– uwzględnianie w posiłkach produktów zbożowych, najlepiej z pełnego przemiału,
– spożywanie przynajmniej 3 porcji mleka (jogurty, kefiry, ser),
– jedzenie produktów będących źródłem białka (chude mięso, ryby, jaja, nasiona roślin strączkowych, orzechy)
– ograniczenie spożycia tłuszczów zwierzęcych na rzecz tłuszczów roślinnych,
– dostarczanie organizmowi wystarczającej ilości płynów- minimum 1,5 litra dziennie.
PAMIĘTAJMY, ŻE ZDROWIE MAMY TYLKO JEDNO!
************************************************************************************************************
4.ROLA RODZICÓW W PROCESIE WYCHOWAWCZYM DZIECKA. JAK WSPIERAĆ DZIECKO
W ROZWOJU SPOŁECZNYM
Rodzice są pierwszymi i najważniejszymi dla dziecka nauczycielami i wychowawcami. To ich przykład, postawa, zachowania i umiejętności modelują dziecko- jego cechy charakteru, umiejętności społeczne, reakcje emocjonalne. Rodzice związani biologicznie z dzieckiem mają wobec niego pewne „obowiązki”, które wynikają nie tylko z prawa naturalnego, ale także innych aktów prawnych ustanowionych przez różne instytucje, którym leży na sercu dobro dziecka. Zapraszam do zapoznania się z prezentacją, która porusza zagadnienie roli rodziców w procesie wychowawczym oraz sposobów wspierania dziecka w jego rozwoju społecznym.
ROLA RODZICÓW W PROCESIE WYCHOWAWCZYM W ŚWIETLE RÓŻNYCH
************************************************************************************************************
3. CZY ISTNIEJE RECEPTA NA DOBRE WYCHOWANIE?- WYWIAD Z RODZICEM
(na prośbę rodzica nie podajemy jego personaliów)
Jest Pani rodzicem dorosłych już dzieci. Czy może nam Pani powiedzieć, co Pani zdaniem, jest najważniejsze w wychowywaniu dzieci?
Przez pryzmat własnych doświadczeń mogę powiedzieć, że wychowanie dziecka jest ogromnym wyzwaniem dla rodzica. Pogodzenie obowiązków zawodowych z domowymi i z wychowywaniem dzieci jest czasem naprawdę bardzo trudne. Sama nieraz zastanawiam się, jak udało mi się pogodzić te wszystkie obowiązki. Odpowiedzią na to pytanie jest chyba bezgraniczna, choć nie ślepa, miłość do dzieci. Z perspektywy własnych doświadczeń mogę powiedzieć, że w wychowywaniu dzieci najważniejsze jest poświęcanie im uwagi i czasu przez oboje rodziców.
Co rozumie Pani przez „poświęcanie dzieciom uwagi i czasu”?
Jak już wspomniałam, łączenie pracy zawodowej, powinności domowych i wychowywanie dzieci bywało nieraz bardzo trudne. Zawsze jednak, wraz z mężem, umieliśmy wygospodarować czas dla dzieci- wspólne wieczorne czytanie bajek, wspólna zabawa, gry planszowe, niedzielne wspólne obiady i spacery, wspólne wyjazdy wakacyjne, angażowanie dzieci we wspólne obowiązki domowe, rozmowy o problemach, wskazywanie możliwości ich rozwiązania, wspieranie w nauce, współpraca z nauczycielami. Gdy dzieci prosiły mnie o rozmowę, nigdy nie mówiłam, że jestem zmęczona (choć czasem padałam z nóg), czy nie mam czasu. Gdybym ja chciała z kimś porozmawiać i usłyszałabym, że ten ktoś z różnych powodów nie ma dla mnie czasu, poczułabym się źle i nigdy więcej nie poprosiłabym o rozmowę.
Przepraszam za to, co teraz powiem, ale ta Pani wypowiedź brzmi, jak piękna bajka. Współcześni rodzice mówią, że brakuje im czasu na wiele rzeczy, w tym czasu dla dzieci.
Nie gniewam się. Zdaję sobie sprawę z tego, że tak właśnie może być to odebrane, ale, tak jak już mówiłam, z własnego doświadczenia wiem, że jeśli się chce, zawsze można znaleźć czas, zwłaszcza dla dzieci, o ile są one dla nas najważniejsze. Dziś rodzice pod pewnym względem mają lżej- dłuższe urlopy macierzyńskie, macierzyńskie, wychowawcze, gotowe kaszki, pampersy i inne (choć nie wiem, czy te udogodnienia są dla dzieci lepsze).
Czy Pani zdaniem to teraźniejsze wychowywanie dzieci różni się od tego, trochę niedawnego? Dwadzieścia kilka lat to nie jest aż tak wiele.
Choć rzeczywiście dwadzieścia lat dla wychowania nie jest jakąś wielką przestrzenią czasową, to dla rozwoju techniki wiąże się z ogromnym postępem. Na podstawie moich obserwacji mogę powiedzieć, że współczesnym rodzicom brakuje tego, co mają rodzice mojego pokolenia- umiejętności poświęcenia. Gdy dzieci były maleńkie, potrafiliśmy odmówić sobie wyjazdu np. w „tropiki”, w góry, żeby nie męczyć dziecka. Gdy dziecko było chore, szliśmy do lekarza, braliśmy zwolnienie po to, by być z dzieckiem w chorobie; gdy dzieci miały wolne w szkole, organizowało się im czas w domu. Poza tym, nasze dzieci nie siedziały całymi dniami przy komputerze czy telewizorze. My zresztą też nie. Dziś rodzice postępują zgodnie z zaleceniami płynącymi z reklam telewizyjnych- daj dziecku tablet, dostęp do Internetu i obecność dziecka w domu nie będzie dotkliwa. To jest bardzo smutne.
Czy dzisiejsi rodzice są naprawdę tak źli czy niezaradni?
Tego nie powiedziałam. Współcześni rodzice chcą mieć dzieci i to jest dobre zjawisko. Chcą być z nich dumni, chwalić się nimi, zaspokajać dzięki nim swoje niezrealizowane ambicje, marzenia ale z drugiej strony nie wykazują pełnej woli czy gotowości zajmowania się nimi. Nie potrafią właściwie zadbać o rozwój samodzielności dziecka- niektórzy oczekują od ośmiolatka, by sam zrobił sobie śniadanie do szkoły, ale nie mają wątpliwości co do tego, że jest wystarczająco duży, by godzinami siedzieć np. przy komputerze lub oglądać seriale w telewizji, niedostosowane do jego wieku. Za swoją ciężką i długą pracę chcą jakby natychmiastowej gratyfikacji- np. w postaci wyjazdu w egzotyczne kraje podczas urlopu, coraz to lepszego sprzętu, itp. A tak naprawdę do szczęścia rodzinnego nie potrzeba tak wiele. Wiadomo, że pieniądze są bardzo ważne w życiu człowieka. Gdy ich nie ma rodzą się różnego rodzaju problemy. Z drugiej jednak strony- czy warto poświęcać rodzinne szczęście dla większego domu, kolejnego samochodu, czy innych gadżetów, które prędzej czy później i tak wylądują na wysypisku.
Jakich rad udzieliłaby Pani dzisiejszym rodzicom?
Po pierwsze- Rodzice, kochajcie swoje dzieci. Kochajcie mądrze, nie ślepo. Mówcie im o tym, że ich kochacie. Miejcie też świadomość, że Wasze dzieci mają nie tylko zalety, ale także, jak każdy człowiek, również wady. Przyjmijcie ich takimi, jakimi są. Wspólnie i mądrze pracujcie nad naprawą tych wad.
Po drugie- nie lekceważcie i nie ignorujcie sygnałów o niewłaściwym zachowaniu dzieci, np. w szkole. Wspólnymi siłami, z nauczycielem, wychowawcą, pedagogiem, można to zachowanie naprawić.
Po trzecie- miejcie zawsze czas dla swoich dzieci; one naprawdę tego potrzebują. Chcą wiedzieć i czuć, że mają mamę i tatę. Niech komputery, tablety, telewizor i inne gadżety nie wypierają Was jako rodziców.
Po czwarte- wsłuchajcie się w swoje dzieci- w to, co mówią, jak się zachowują. One chcą mieć pewność, że są dla Was ważne.
Po piąte- wpajajcie im i dawajcie przykład takich wartości, jak miłość, prawda, uczciwość, szacunek do innych, w tym do dorosłych. Bądźcie dla nich przykładem.
Po szóste- bądźcie konsekwentni w swoim postępowaniu. Jeśli chcecie, jako karę, zakazać dziecku czegoś, co lubi, ograniczcie się tylko do jednego zakazu. Nie zabraniajcie im wszystkiego za jednym zamachem, bo ograniczacie sobie pole działania. Jedno przewinienie-jedna kara- jeden zakaz. Zamiast karać, lepiej jest najpierw przeprowadzić rozmowę, wytłumaczyć dziecku niewłaściwość jego zachowania i dać mu szansę poprawy; pierwszy raz- bez kary.
Jeśli rodzice nie rozmawiają z dziećmi, jeśli ważniejszy dla rodziców jest komputer, Internet czy inne rzeczy, to mogą przegapić coś naprawdę ważnego i cennego.
Dziękuję bardzo za wywiad.
************************************************************************************************************
2. GODZINY PRACY PEDAGOGA
Drogi Uczniu!
Jeśli czujesz się bezradny i samotny, masz trudności w nauce, chciałbyś porozmawiać, podzielić się swoimi troskami, przemyśleniami, problemami, możesz skorzystać z mojego wsparcia i pomocy.
Drogi Rodzicu!
Jeśli niepokoi Cię zachowanie Twojego dziecka, potrzebujesz rozmowy, pomocy lub chcesz pogłębić swoją wiedzę na temat problemów dziecka, skorzystaj ze wsparcia.
Nie bój się dzielić z innymi swoimi problemami. Dzięki wspólnemu działaniu łatwiej będzie je rozwiązać.
*************************************************************************************************************
1. POMAGAMY!
Od 6 IX 2021 roku rozpoczęła działalność całodobowa, bezpłatna, ogólnopolska infolinia dla dzieci, rodziców i nauczycieli.
Pod numerem telefonu 800 800 605 dzieci, młodzież, ale także rodzice, nauczyciele i pedagodzy będą mogli uzyskać zewnętrzną pomoc doświadczonych psychologów, pedagogów oraz prawników. Wsparcie można otrzymać także za pośrednictwem kontaktu mailowego pomagamy@1815.pl.
Nowy numer telefonu został uruchomiony na zlecenie Ministerstwa Edukacji i Nauki. Celem infolinii jest profilaktyka różnych problemów (w tym następstw izolacji rówieśniczej) spowodowanych sytuacją epidemiczną.
************************************************************************************************************